Bij het verstrekken van een hypothecaire lening gaat de geldverstrekker uit van de LTI en de LTV, maar niet van het adviesrapport. Het is in dat geval niet bekend of dit adviesrapport goed of fout is óf dat het überhaupt is opgesteld. Dit maakt de geldverstrekker civielrechtelijk kwetsbaar.
Stel, er doet zich een probleem voor op één van de WFT onderdelen. De consument kan niet meer aan z’n verplichtingen voldoen en stapt met een civiele claim naar de rechter. Wie is er verantwoordelijk voor deze situatie?
De consument is beschermd vanuit de WFT. De intermediair is aansprakelijk bij een foutief of niet bestaand rapport, maar niet aansprakelijk bij een WFT-compliant rapport of wanneer de intermediair niet meer bestaat.
De geldverstrekker is bijna altijd aansprakelijk òf mede aansprakelijk. Deze is immers de 30-jarige relatie aangegaan met de consument, heeft niet gefiatteerd op het adviesrapport en nooit gecontroleerd of de intermediair WFT-compliant functioneert.
In de bestanden van geldverstrekkers zitten dus heel veel potentiële, civiele claims verborgen.
Wat is jouw plan wanneer deze bewustwording bij de consument en juristen zich ontwikkeld?
Hier de korte call-to-action, nu via een block
