In 1965 voorspelde Gordon E. Moore dat in de komende decennia elke twee jaar het aantal transistors op één enkele computerchip zou verdubbelen. Dit betekende dat de snelheid én capaciteit van computers exponentieel zou groeien!
En computerchips werden daadwerkelijk sneller, kleiner en goedkoper te produceren. Zo bracht de Apollo Guidance Computer ons naar de maan met minder rekenkracht dan een modern broodrooster . We hebben nu chips met 2,6 biljoen transistors gepropt op één enkele 7 nanometer-chip. Een nanometer? Dat is één miljardste van een meter!
Bijna zestig jaar later staat de Wet van Moore nog steeds als een huis. Maar het einde nadert. De investeringen in deze ontwikkeling worden steeds duurder en de afmetingen waarover we praten komen steeds dichter bij de minuscule schaal van een atoom.
De komende decennia zullen onderzoekers zich meer richten op de ontwerpfase van elektronica en kijken naar oplossingen als fotonica waarbij elektrische signalen worden vervangen door lichtsignalen. Of naar kwantum computing, waarbij een processor meerdere berekeningen in één keer verwerkt in plaats van één voor één.
Dus ook zonder de wet van Moore staat de ontwikkeling van computerchips niet stil!
